O książce: rok / Każdy człowiek, każdy kraj ma swoją, niepowtarzalną relację z Bogiem i Jego Słowem - Pismo Święte. W dzisiejszej Rosji w historii Biblii otworzył się nowy rozdział i nie wiemy jeszcze, jaki będzie. Tak naprawdę to zależy od nas – tych, którzy czytają i wypełniają Słowo tu i teraz. Dlatego odwołanie się do doświadczeń świętych i sprawiedliwych z przeszłości, którzy spotkali tego samego Chrystusa w tym samym Piśmie Świętym, nie jest hołdem dla mody na wszystko, co starożytne, a nie specjalnymi studiami historyka, przeznaczonymi dla wąskiego kręgu jego kolegów. „Mądrość mądrych jest znajomością ich drogi” (Przypowieści Salomona 14), a my jesteśmy wezwani do tego, aby droga świętych stała się naszą drogą. Pomysł napisania tej broszury pojawił się po dwóch wykładach na ten sam temat wygłoszonych przez Ks autor zimą 1996 roku w Towarzystwie Przyjaciół Pisma Świętego w Moskwie. Wtedy stało się dla mnie oczywiste zainteresowanie moich współczesnych i rówieśników doświadczeniem czytania Słowa Bożego zachowanego przez Kościół rosyjski. Niestety, nie ma systematycznej literatury na ten temat. Istniejące badania nad historią słowiańskich i rosyjskich przekładów Pisma Świętego mówią niewiele lub nic na temat Biblii w pobożności prawosławnej. A dla osoby, która nie ma możliwości wnikliwego badania historycznego, najłatwiej dowiedzieć się, że w Rosji Słowo Boże było przez wieki zaniedbywane... Właściwie to nie jest cała prawda. Historia Kościoła pokazuje, jak bardzo zaniedbywanie Słowa przez niektórych (i temu zaniedbaniu nikt nie może zaprzeczyć) i miłość do Słowa przez innych, przyczyniły się do jego losów. Ale ciekawe, że wśród ludzi, którzy nie potrzebowali Pisma Świętego, nigdy nie było świętych. Niestety, pewne złe nawyki pozostały! Dziś można spotkać osobę pobożną, która wierzy, że Pan dał Pismo Święte specjalnie naszym braciom baptystom, a Cerkiew prawosławna może ograniczyć się do słuchania tego, co diakon głośno czyta podczas liturgii. Tichon z Zadońska i Teofan Pustelnik, Nil z Sorskiego i Serafin z Sarowa, Filaret z Moskwy i Jan z Kronsztadu jednogłośnie sprzeciwiają się takiemu podejściu do Słowa. Ich wezwanie do czytania Słowa Bożego trzeba wciąż na nowo słyszeć. A jeśli na stronach mojej broszury będą mogli jeszcze raz jasno powiedzieć nam wszystko o czytaniu Pisma Świętego, uznam moje zadanie za zakończone. Po pierwszym rozdziale, który daje przegląd czytania Pisma Świętego na Rusi w średniowieczu, i po krótkiej wędrówce historycznej na koniec drugiego rozdziału, będę mówić tylko o doświadczeniu kanonizowanych świętych, a także sławni prawi ludzie i nauczyciele kościelni. Jest to w pewnym sensie odwołanie do gatunku hagiograficznego; Nie interesuje mnie panorama, ale twarze konkretnych ludzi. Źródło: http://www.bible-center.ru/ru/book/lessons/000